Αυτό για τα αμύγδαλα το ήξερες;

Αμύγδαλα για αντιγήρανση και ενυδάτωση

Μάσκες προσώπου με φυσικά υλικά

Η τακτική κατανάλωση και η σωστή εξωτερική εφαρμογή...
των βρεγμένων αμυγδάλων σε νερό, μπορεί να κάνει τους άλλους να αναρωτιούνται για το δέρμα σας!

Παρακάτω θα βρείτε μερικά από τα μεγάλα οφέλη για την ομορφιά

Τα βρεγμένα σε νερό αμύγδαλα μπορούν να εφαρμόζονται στο δέρμα ως φυσικό ενυδατικό σε μορφή πουρέ.

Αν το δέρμα σας είναι ξηρό, μπορείτε να συνδυάσετε σαντιγί με αμύγδαλα και να χρησιμοποιείται τη μάσκα κάθε μέρα. Αυτή η μάσκα θα θρέψει το δέρμα σας και θα το ενυδατώσει επαρκώς. Ως αποτέλεσμα, θα έχετε μαλακό, απαλό και λείο δέρμα.

Αν θέλετε να βελτιώστε τον τόνο του δέρματος σας και να βρείτε τη χαμένη σας λάμψη, τα εμποτισμένα αμύγδαλα θα σας βοηθήσουν πολύ. Επισκευάζουν τους κατεστραμμένους ιστούς του δέρματος στο εσωτερικό και επιταχύνουν το σχηματισμό νέων κυττάρων. Ως εκ τούτου, ο τόνος και η υφή του δέρματός σας ενισχύονται σημαντικά.

Η γήρανση μπορεί εύκολα να προληφθεί με τα εμποτισμένα αμύγδαλα. Η βιταμίνη Ε και άλλα αντιοξειδωτικά που υπάρχουν στα αμύγδαλα μπορούν να εξαλείψουν τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες από το σώμα σας. Ως εκ τούτου, η διαδικασία της γήρανσης καθυστερεί και το δέρμα παραμένει νεανικό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Η πάστα από εμποτισμένα αμύγδαλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φυσικό προϊόν απολέπισης για το πρόσωπο, καθώς και για το υπόλοιπο σώμα. Μπορείτε να προσθέσετε γάλα, λεμόνι ή μέλι σε αυτό. Αυτή η μάσκα είναι πολύ αποτελεσματική στην απολέπιση του δέρματος. Δίνει μια φρέσκια, νέα εμφάνιση.

Η πάστα αμυγδάλου μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της φλεγμονής του δέρματος. Είτε πρόκειται για εξανθήματα ή σκασμένο δέρμα. Ανακουφίζει από τον κνησμό και τον ερεθισμό γρήγορα.

Υ.Γ.: Τα αμύγδαλα τα μουλιάζουμε αποβραδίς σε νερό και την επόμενη ημέρα είναι έτοιμα για να φτιάξουμε τις πάστες μας!

http://www.newsbeast.gr/woman/arthro/2046190/amigdala-gia-antigiransi-ke-enidatosi
 http://yougreeks.blogspot.gr/2015/11/blog-post_901.html

Clathrus archeri είναι ένα είδος μανιταριού γνωστό και ως «δάχτυλα του διαβόλου»

Το Clathrus archeri είναι ένα είδος μανιταριού γνωστό και ως «δάχτυλα του διαβόλου» εξαιτίας του γεγονότος ότι η ανατριχιαστική μορφή του θυμίζει μια παλάμη.

 otherside.gr
 http://www.trelokouneli.gr/ena-anatrichiastiko-fito-pou-den-tha-thelate-na-sinantisete/

Σαγιότ - Κολοκύθι του Ιωνά - Sechium edule. Γνωρίζετε ότι ο καρπός του Σαγιότ....

Γνωρίζετε ότι ο καρπός του Σαγιότ Chayote (Sechium edule) αν και ανήκει στην οικογένεια κολοκυνθοειδών Cucurbitaceae, περιέχει μόνο ένα σπόρο;

Σαγιότ - Κολοκύθι του Ιωνά (Sechium edule). Άνθη και καρποί.

Σαγιότ - Κολοκύθι του Ιωνά - Sechium edule

Το Σαγιότ Chayote (Sechium edule) είναι φυτό με βρώσιμους καρπούς και ανήκει στην οικογένεια κολοκυνθοειδών Cucurbitaceae, αλλά σε αντίθεση με τα γνωστά μας πεπόνια, κολοκύθες, κολοκυθάκια και κολοκύθες, που οι καρποί τους περιέχουν πολλούς σπόρους, οι καρποί του Chayote περιέχουν μόνο ένα σπόρο. Παγκοσμίως είναι γνωστό με πολλά ονόματα, όπως christophene ή christophine, cho-cho, Cidra (στις περιοχές Αντιοχεία, Κάλντας, Κίντιο και Ριζαράλντα της Κολομβίας), Guatila (στις περιοχές Μπογιάκα και Βάλε ντελ Καύκα της Κολομβίας), Centinarja (στη Μάλτα), Sousou ή Chou-chou (στο Μαυρίκιο), Pimpinela (Μαδέρα), Pipinola (Χαβάη), tayota (Δομινικανή Δημοκρατία), Mirliton (Αϊτή), pear squash, vegetable pear, chouchoute, choko, guisquil (Γουατεμάλα και Ελ Σαλβαδόρ), Pataste (Ονδούρα), Dashkush (Μανιπούρ στην Ινδία), Su su (Βιετνάμ). Στην Ελλάδα είναι γνωστό και σαν κολοκύθι του Ιωνά". Η λέξη chayote είναι ισπανικό παράγωγο της λέξης chayohtli από τη γλώσσα Ναχουάτλ των Αζτέκων, που μιλιέται από 1,5 εκατομμύριο στο Μεξικό. 
Το Chayote κατάγεται από την Κεντρική Αμερική. Πιθανώς εξημερώθηκε στη Γουατεμάλα ή το Μεξικό και καλλιεργήθηκε από τους Αζτέκους στην προ-Κολομβιανή εποχή. Έχει εισαχθεί ως καλλιεργούμενο φυτό, σε όλο τον κόσμο. Το Chayote ήταν ένα από τα πολλά τρόφιμα που εισήχθησαν στην Ευρώπη από τους πρώτους εξερευνητές, που έφεραν πίσω μια μεγάλη ποικιλία από δείγματα βοτάνων. Η Εποχή της Κατάκτησης βοήθησε επίσης την εξάπλωση του φυτού στα νότια του Μεξικό, όπου τελικά ενσωματώθηκε στην κουζίνα πολλών άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής. Τώρα πλέον καλλιεργείται σε όλες τις τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Το Chayote έχει σημαντική εμπορική αξία για πολλές χώρες, ιδίως στη Λατινική Αμερική, όπως τη Βραζιλία, το Μεξικό και την Κόστα Ρίκα. Είναι επίσης δημοφιλής στις Δυτικές Ινδίες. Η επιβίωση του Chayote σε εξωτερική καλλιέργεια ευνοείται από το αυτο-συμβατό σύστημα αναπαραγωγής του και το σύνδρομο γενικού επικονιαστή. Σε περιοχές όπου είναι γνωστό ότι έχει εισαχθεί, το Chayote έχει εύκολα εγκλιματιστεί, π.χ. στην Ιάβα και τη Ρεϋνιόν.
Το Chayote είναι ένα ποώδες πολυετές που αναρριχάται με έλικες. Τα στελέχη είναι επιμήκη, κοίλα και κούφια στο εσωτερικό τους και οι διακλαδώσεις τους σχηματίζουν γωνίες με το κεντρικό στέλεχος, ενώ καλύπτονται αραιά με τρίχωμα. Οι βλαστοί, αφού ξεπεταχτούν από τον φυτρωμένο καρπό, προεκτείνονται ταχύτατα για τα πρώτα λίγα μέτρα, αλλά ο ρυθμός ανάπτυξής τους μειώνεται στη συνέχεια. Τότε, με την εξασθένηση του στελέχους, αρχίζουν να μεγαλώνουν γρήγορα οι πλευρικοί βλαστοί, που βρίσκονται κάτω από τη μασχάλη και το μέγεθός τους μπορεί να φτάσει σε μήκος από 6 έως 15 μέτρα, ανάλογα με τις περιστάσεις.
Τα φαρδιά φύλλα είναι γενικά ωοειδή, με 7 έως 25 εκατοστά μέγεθος, σχηματίζουν γωνίες ή είναι ελαφρώς λοβωτά και στη βάση είναι καρδιόσχημα (έχουν σχήμα καρδιάς), ενώ στην κορυφή είναι κωνικά. Ο μίσχος τους είναι μήκους 3 έως 15 εκατοστών. Και γενικά, τα φύλλα μοιάζουν με αυτά της αγγουριάς (Cucumis sativus)

Τα πρασινωπά ή σε αποχρώσεις του κρεμ άνθη βρίσκονται στις μασχάλες των φύλλων. Τα αρσενικά άνθη (τα οποία έχουν εξέχων νέκταρ) έχουν μικρούς μίσχους και σχηματίζουν συστάδες, ενώ τα θηλυκά άνθη είναι μεμονωμένα (και οι δύο τύποι λουλουδιών είναι παρόντες στο ίδιο φυτό). Ο κάλυκας διαθέτει πέντε σέπαλα με βαθιές εγκοπές μεταξύ τους και πέντε εναλλασσόμενα πέταλα με επίπεδη όψη και σχήμα τροχού. Οι πέντε στήμονες έχουν ενωμένα νημάτια, η ωοθήκη βρίσκεται χαμηλότερα και το ύπερος με το στίγμα σχηματίζουν ένα μικρό κεφάλι.
Μετά την επικονίαση από τις μέλισσες (ή τον άνθρωπο), η ωοθήκη μεγαλώνει, σχηματίζοντας καρπό που  φτάνει τα 10 έως 20 εκατοστά σε μήκος, γίνεται σαρκώδης και αποκτά σχήμα αχλαδιού, αλλά με διαμήκη αυλάκια. Η υπόλευκη σάρκα του καρπού περικλείει στο εσωτερικό της έναν μόνο σπόρο, ο οποίος είναι επίπεδος, λευκός και έχει μήκος περίπου 3 έως 5 εκατοστά. Η εξωτερική επιφάνεια του λευκού ή πράσινου καρπού μπορεί να είναι αγκαθωτή ή λεία.  Η σάρκα του έχει αρκετά γλυκιά γεύση και η υφή της περιγράφεται κάτι μεταξύ πατάτας και αγγουριού. Αν και γενικά ο σπόρος πετιέται, ωστόσο έχει καρυδάτη γεύση και μπορεί να φαγωθεί μαζί με τον καρπό. Η ρίζα είναι μεγάλη και κονδυλώδης. Σε αντίθεση με άλλα κολοκυνθοειδή, τα οποία πολλαπλασιάζονται με σπόρους, το Chayote διαδίδεται χρησιμοποιώντας ολόκληρο το φρούτο. Το καινούριο φυτό φυτρώνει με ένα βλαστάρι ανάπτυξη, που ξεκινά από το έμβρυο του σπόρου, ενώ ο καρπός παραμένει ενωμένος καθώς αναπτύσσεται σε αμπέλι.

Ο καρπός του Chayote χρησιμοποιείται μαγειρεμένος με πολλούς τρόπους. Ψητό, αντιμετωπίζεται ως καλοκαιρινή κολοκύθα, δηλαδή ελαφρώς ψημένο για να παραμείνει τραγανό και να μην διαλυθεί. Πιο σπάνια, το chayote προστίθεται σε σαλάτες ή σάλτσες, απλώς μαριναρισμένο με λεμόνι ή χυμό λάιμ, καθώς δεν θεωρείται ιδιαίτερα γευστική η σκληρή υφή της ακατέργαστης σάρκας του. Είτε ωμά είτε μαγειρεμένα, τα chayote είναι μια καλή πηγή βιταμίνης C.
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι τρώνε κυρίως τους καρπούς, ωστόσο οι ρίζες (περιέχουν περίπου 20% υδατάνθρακες), οι βλαστός, οι σπόροι και τα φύλλα είναι επίσης βρώσιμα. Οι κόνδυλοι του φυτού τρώγονται όπως οι πατάτες και άλλα λαχανικά ρίζας, ενώ οι βλαστοί και τα φύλλα καταναλώνονται συχνά σε σαλάτες ή τηγανιτά, ιδίως στην Ασία. Το Chayote πρέπει να φυτεύεται μόνο αν υπάρχει αρκετός χώρος στον κήπο, γιατί έχει τη συνήθεια να επεκτείνεται όπως και άλλα μέλη της οικογένειας (αγγούρια, πεπόνια και κολοκύθες), αλλά και γιατί οι ρίζες του είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στη σήψη, ειδικά αν φυτευτεί σε δοχεία.

Το κονδυλώδες μέρος της ρίζας είναι αμυλούχο και τρώγεται σαν γλυκοπατάτα (μπορεί να γίνει τηγανητό). Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως τροφή χοίρων ή βοοειδών, το ίδιο ικανοποιητικά.
Τα φύλλα και τα φρούτα έχουν διουρητικές, καρδιαγγειακές και αντι-φλεγμονώδεις ιδιότητες. Ένα τσάι που γίνεται από τα φύλλα έχει χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία της αρτηριοσκλήρωσης και της υπέρτασης, αλλά και να διαλύσει πέτρες στα νεφρά.
Οι σύγχρονοι Έλληνες έδωσαν το όνομα "κολοκύθι του Ιωνά" στο φυτό Sechium edule. Στο βιβλικό βιβλίο του Ιωνά, ο Θεός προκαλεί ένα φυτό (στα εβραϊκά το Kikayon) για να μεγαλώσει πάνω από το καταφύγιο του Ιωνά στην έρημο και να του δώσει κάποια σκιά από τον ήλιο. Το γρήγορα αναπτυσσόμενο φυτό που αναφέρεται στο βιβλικό βιβλίο του Ιωνά μεταφράζεται πιο συχνά στα αγγλικά ως "κολοκύθα". Ωστόσο, αυτό είναι ένα λάθος στη μετάφραση, που χρονολογείται από την "Μετάφραση των Εβδομήκοντα" ( η ελληνική μετάφραση της εβραϊκής Βίβλου), στο οποίο η εβραϊκή λέξη Kikayon (Ρετσινολαδιά, Ricinus communis) μετατράπηκε με κάπως ηχητική παρομοίωση προς την ελληνική λέξη Κολοκύνθη (colocynth, Citrullus colocynthis). Σε μετάφραση του ελληνικού κειμένου στα λατινικά, η Κολοκύνθη μοιάζει ηχητικά με το Cucurbita (κολοκύθα). Αυτό αντανακλάται στην αρχική εικονογραφία, όπου το φυτό πιο συχνά απεικονίζεται με ένα μακρόστενο καρπό lagenaria siceraria (νεροκολοκύθα), που είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο αναρριχητικό. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ του αμερικάνικου φυτού Sechium edule και του βιβλίο του Ιωνά. Είναι φανερό ότι οι Έλληνες (αρχαίοι και σύγχρονοι) χάθηκαν κυριολεκτικά  στη μετάφραση!








Πηγή:
 
https://en.wikipedia.org/wiki/Chayote
http://eol.org/pages/584297/overview
https://en.wikipedia.org/wiki/Jonah
https://www.hort.purdue.edu/newcrop/jonah.pdf
http://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-august2015.php

Μία εντελώς διαφορετική φράουλα με γεύση... οι φράουλες 'pineberries' και η γεύση τους θυμίζει... ανανά.

Βλέπετε καλά, δεν πρόκειται για φρούτο από άλλο κόσμο ούτε για άγουρες φράουλες. Είναι οι φράουλες 'pineberries' και η γεύση τους θυμίζει...
ανανά.

Ένας χρήστης του Reddit έφερε αυτό το περίεργο φρούτο στην κοινότητα Today I Learned (TIL) προσθέτοντας πως “υπάρχει ένα φρούτο που είναι φράουλα και αν κάποιος τη δοκιμάσει θα διαπιστώσει ότι έχει γεύση ανανά. Το όνομα αυτού του φρούτου είναι Pineberry”

Η  pineberry εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1750 στην Ευρώπη, ως μια διασταύρωση ανάμεσα στην αμερικανική άγρια φράουλα και τη φράουλα από τη Χιλή.

Το φρούτο έχει αρχίσει να αποκτά διεθνή φήμη στην Ιαπωνία, αυτό την καθιέρωσε σαν μία πολύ δημοφιλής επιλογή για γάμους με κόστος έως και 4 δολάριο ανά μούρο.

Σε διάφορα μέρη του κόσμου χρησιμοποιείτε και ως προϊόν ομορφιάς και αλλεργιογόνο. Η παραγγελίες ακόμα γίνονται μόνο μέσω του  Amazon., οπότε θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να έρθει και στην Ελλάδα.


Υποστηρίζεται από VitalBerry ότι pineberries είναι «η παλαιότερη ποικιλία φράουλας», αλλά είναι ένα σύγχρονο υβριδικό.  Λευκή φράουλες σε κίνδυνο σε άγρια κατάσταση στη Νότια Αμερική. Το 2003 η ολλανδική αγρότες φυλής λευκό φράουλες από τη Νότια Ευρώπη με κόκκινο ποικιλίες μούρων για να δημιουργήσετε ένα σκληραγωγημένο, παραγωγικός λευκό υβρίδιο.

Η pineberry πωλήθηκε στο εμπόριο στις ΗΠΑ για πρώτη φορά το 2012 από τα μέσα του Μαΐου και του Ιουνίου, έχουν πωληθεί σε διάφορες τοποθεσίες στη Νέα Υόρκη.  Κρίσιμη απάντηση έχει αναμιχθεί.  Δεν δόθηκε στη δημοσιότητα στη Γερμανία τον Απρίλιο 2009 ως Ananaserdbeere, δηλαδή «ανανά-φράουλα».  Πρόκειται για ένα υβρίδιο Fragaria Chiloensis, καταγωγής στη Νότια Αμερική, και Fragaria virginiana, καταγωγής στη Βόρεια Αμερική,  την ίδια καταγωγή με την φράουλα κήπο Fragaria × ananassa. Μια pineberry είναι μικρότερο από ένα κοινό φράουλα, μετρώντας μεταξύ 15 έως 23 mm (0,6 να 0.9 in).  Όταν ωριμάσουν, είναι σχεδόν εντελώς λευκό, αλλά με κόκκινο «σπόροι» (αχαίνια).  "Ο καρπός σάρκα μπορεί να κυμαίνεται από το μαλακό λευκό σε πορτοκαλί και είναι πολύ αρωματικά, με μια ελαφρά γεύση ανανά, ", δήλωσε ο Greg Goddard, ο συν-δημιουργός. [παραπομπή που απαιτείται] Το φυτό είναι ανθεκτικό ασθένεια, αλλά δεν είναι πολύ κερδοφόρα, λόγω της μικρής κλίμακας γεωργία , το μικρό μέγεθος μούρων και χαμηλής απόδοσης των καλλιεργειών. [παραπομπή που απαιτείται]

Η pineberry έχει διατεθεί στο εμπόριο σε ευρωπαϊκά εστιατόρια, αρτοποιεία και αγορές χονδρικής πώλησης. Το μούρο έχει ονομαστεί "pineberry" για την αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου  όπου έγινε διαθέσιμη το 2011. Λευκή φράουλες δεν είναι σπάνια? Στην πραγματικότητα, Νοτιοαφρικάνικη φυσικό φράουλες ήταν λευκό και της προσφοράς στον κήπο καταστήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν άλλες λευκές ποικιλίες φράουλας, όπως Λευκό Ψυχή και το Λευκό Delight.  Σε αντίθεση με το pineberry, αυτά όμως είναι χαμοκέρασο ποικιλίες? Οι φράουλες αυτά τα φυτά παράγουν είναι γενικά μικρότερα και πιο αρωματική.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2015/10/blog-post_7735.html
facebook.com

Τα οφέλη που προσφέρουν τα καρύδια στον οργανισμός σας

Τα καρύδια είναι βρώσιμοι πυρήνες καρπού, που λαμβάνονται από το δέντρο που ανήκει στην οικογένεια Juglandaceae, στο γένος, Juglan. Αυτοί οι ξηροί καρποί ήταν ανέκαθεν σύμβολο της διανόησης, αφού μοιάζουν στο σχήμα τους με εκείνο του ανθρώπινου εγκεφάλου! 

Τα καρύδια περιέχουν πολλά και σημαντικά θρεπτικά συστατικά, ιδίως ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, που είναι απαραίτητα για τη βέλτιστη υγεία.

Δείτε γιατί πρέπει οπωσδήποτε να βάλετε τα καρύδια στη διατροφή σας:

-Τα καρύδια είναι πλούσια πηγή ενέργειας, ενώ περιέχουν θρεπτικά συστατικά, μέταλλα, αντιοξειδωτικά και απαραίτητες βιταμίνες.

-Είναι πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα (περίπου 72%), όπως το ελαϊκό οξύ, ενώ είναι μια από τις καλύτερες πηγές ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, όπως το λινολεϊκό οξύ, το α-λινολενικό οξύ και το αραχιδονικό οξύ. Η τακτική κατανάλωση καρυδιών στο πλαίσιο ισορροπημένης διατροφής μειώνει την LDL («κακή χοληστερόλη») και αυξάνει την HDL («καλή χοληστερόλη»). Έρευνες δείχνουν ότι η μεσογειακή διατροφή, η οποία είναι πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, συμβάλλει στην αποτροπή της νόσου της στεφανιαίας αρτηρίας και των εγκεφαλικών επεισοδίων.

-Αν τρώτε μόλις 25 γραμμάρια καρύδια την ημέρα θα πάρετε περίπου το 90% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης ωμέγα-3 λιπαρών οξέων. Ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα Ω-3 λιπαρά οξέα, λόγω της αντι-φλεγμονώδους δράσης τους, συμβάλλουν στην μείωση της πίεσης του αίματος, του κινδύνου της στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου, καθώς στην προστασία από καρκίνους του μαστού, του παχέος εντέρου και του προστάτη.

-Τα καρύδια είναι πλούσια πηγή πολλών φυτοχημικών ουσιών που έχουν μεγάλη αντιοξειδωτική δράση. Μερικά από αυτά είναι η μελατονίνη, ελλαγικό οξύ, βιταμίνη Ε, καροτενοειδή και πολυ-φαινολικές ενώσεις. Αυτές οι ενώσεις είναι γνωστό ότι έχουν θετικές επιπτώσεις στην υγεία κατά του καρκίνου, της γήρανσης, της φλεγμονής και των νευρολογικών ασθενειών.

-Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Scranton στην Πενσυλβάνια ανακάλυψαν ότι τα καρύδια έχουν τα υψηλότερα επίπεδα των αντιοξειδωτικών ποπυφαινολικών από οποιοδήποτε άλλο βρώσιμο καρπό με κέλυφος. Η κατανάλωση μόλις 6-7 καρυδιών την ημέρα συμβάλλουν σημαντικά στην εξόντωση των ελευθέρων ριζών από το ανθρώπινο σώμα.

-Τα καρύδια είναι επίσης εξαιρετική πηγή βιταμίνης Ε και ειδικά της γ-τοκοφερόλης σε ποσότητες περίπου 21% (που αντιστοιχεί περίπου στο 140% της συνιστώμενης καθημερινής ποσότητας). Η βιταμίνη Ε είναι ένα ισχυρό λιποδιαλυτικό αντιοξειδωτικό, που απαιτείται για τη διατήρηση της ακεραιότητας της κυτταρικής μεμβράνης στις βλεννώδεις μεμβράνες και στο δέρμα, προστατεύοντάς την από τις βλαβερές ελεύθερες ρίζες.

-Έχουν επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, όπως ριβοφλαβίνη, νιασίνη, θειαμίνη, παντοθενικό οξύ, βιταμίνη Β-6 και φολικά οξέα.

-Επίσης, τα καρύδια είναι πολύ πλούσια πηγή μετάλλων, όπως μαγγάνιο, χαλκός, κάλιο, ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο και σελήνιο. Ο χαλκός είναι ένας συμπληρωματικός παράγοντας για πολλά ζωτικής σημασίας ένζυμα. Ο ψευδάργυρος συμβάλλει σε άλλα ένζυμα που ρυθμίζουν την σωματική αύξηση και ανάπτυξη, την παραγωγή σπέρματος, την πέψη και τη σύνθεση νουκλεϊκών οξέων. Το σελήνιο με τη σειρά του λειτουργεί ως συμπληρωματικός παράγοντας για την παραγωγή αντιοξειδωτικών ενζύμων, όπως η γλουταθειόνη.

-Τέλος, το καρυδέλαιο παρουσιάζει εξαιρετικές στυπτικές ιδιότητες. Εφαρμόζεται τοπικά και βοηθά να κρατήσετε το δέρμα σας καλά προστατευμένο από την ξηρότητα.

Πηγή: iatropedia.gr

: http://www.defencenet.gr/defence/20151030/health/%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1/%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CF%86%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%82#sthash.LLu5aXJx.dpuf